Het begint met een feestje.

Het is maandag de 8e en ik ga samen met Kim inkopen doen in Duitsland.
Tijdens een gezellig autoritje wordt bier en wijn gekocht.
Het evenement op Facebook is aangemaakt en iedereen is uitgenodigd.
Want donderdag is mijn afscheidsfeestje!!

Tenminste, dat dacht ik...

Het is woensdag de 10e en ik maak me op voor mijn laatste werkavond. Gezellig voor de laatste keer nog met Sophie een hapje eten. Terwijl Sophie zich omkleedt, zeur ik dat ze op moet schieten, want ik moet nog langs huis om mijn werkkleren te pakken.
Eenmaal onderweg word ik gebeld, dat ik een half uur later mag komen, want "de groep van de borrel" is er nog niet. Mijn huisgenoten zeggen net iets te vaak dat ze een film gaan kijken, maar zelfs dat is niet raar.

Eenmaal op het werk aangekomen heeft Thomas stress en wil dat ik me gelijk ga omkleden, omdat "de groep van de borrel" ineens met meer mensen komt en ieder moment kan komen.
Ook de stress van Thomas is niet raar. (Maar dat weet iedereen).

Ik heb niet eens door dat iedereen me volgt naar de keuken en zeg zoals altijd even hoi tegen iedereen daar.

De deur van de torenkamer is dicht en zelfs dat vond ik gisteren niet raar. Vreemd, aangezien ik altijd zeur over dat niemand die deur dichtdoet.

Toen ik de deur opentrok zag ik meer mensen dan ik ooit dacht dat er in de torenkamer paste.
De menigte riep: "SURPRISE!", en wat was ik surprised.

Jeetje dit was even schrikken, maar wow wat goed gelukt!
Toch fijn dat het eerste verrassingsfeestje wat ooit gelukt is bij de Hemel, de mijne is.
Zelfs nadat ik die van Thomas 2 jaar geleden heb verpest (sorry T-bag, kusje).

Lieve vriendjes en familie, bedankt voor deze verrassing!
Heel fijn dat jullie dit voor me hebben gedaan, dit betekent veel voor me.

Vanmorgen werd ik veel te vroeg wakker, maar damn, met dit gevoel wil ik altijd wel wakker worden!
Ik geniet nog even lekker na, en don't forget... Er is nog steeds bier!! ;-)